Αύριο στην Πάντειο η τελευταία φετινή εκδήλωση των ομάδων της ΝΕΚ

Αύριο Τρίτη 24/5 στις 14.00, πραγματοποιείται η τελευταία εκδήλωση της ΝΕΚ για την φετινή ακαδημαϊκή χρονιά - μην τη χάσετε! Η ομάδα Παντείου θα διοργανώσει προβολή της εξαιρετικής ταινίας "Welcome" και συζήτηση για το προσφυγικό, στην αίθουσα Β2 της Παντείου (Νέο Κτίριο).

Φοιτητικές εκλογές 2016: συμπεράσματα και προοπτικές για το φοιτητικό κίνημα

Οι φετινές εκλογές ανέδειξαν με έναν παραστατικό τρόπο τις διαθέσεις που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους φοιτητές. Μπορεί κανείς να δει αναλυτικά τα αποτελέσματα στις ιστοσελίδες της ΠΚΣ/ΜΑΣ και της νΚΑ.

Ανακοίνωση της ΝΕΚ για τις φοιτητικές εκλογές


ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΙΑ ΤΗΣ ΔΑΠ – ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ – ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΑΑΚ ΚΑΙ ΕΝΩΤΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ!

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται σε κρίσιμες συνθήκες για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχοντας υπογράψει το 3ο μνημόνιο καλείται να το εφαρμόσει ψηφίζοντας σκληρά αντι-λαϊκά μέτρα όπως το ασφαλιστικό και το νομοσχέδιο Φίλη για την Παιδεία. Η κυβερνητική πολιτική όσον αφορά την εκπαίδευση ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι των προηγούμενων κυβερνήσεων. «Μεγάλα» λόγια και εθνικός διάλογος – απάτη,  και στην πραγματικότητα υπο-λειτουργία και κλείσιμο σχολείων και πανεπιστημίων και διάλυση των πτυχίων, χωρίς καμία επαγγελματική προοπτική.


Ανοιχτές συζητήσεις και προβολή ταινίας σε ΑΣΟΕΕ και Μαθηματικό - Φυσικό

Οι ομάδες ΑΣΟΕΕ και Μαθηματικού - Φυσικού της ΝΕΚ, μετά τις διακοπές του Πάσχα συνεχίζουν τις προγραμματισμένες ανοιχτές συζητήσεις τους αυτήν την εβδομάδα!

Το Πανκ κίνημα ως μέσο αμφισβήτησης

Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, η επανάσταση στη μουσική ξεκίνησε με το rock 'n' roll το 1955 και πήγε ένα βήμα παραπέρα με την «πολιτιστική επανάσταση» της δεκαετίας του 1960. Ήταν μια επανάσταση που έλαβε χώρα σε μια εποχή οικονομικής ανάπτυξης και ανόδου του βιοτικού επιπέδου. Αυτοί οι παράγοντες ήταν καθοριστικοί για το ιδεολογικό περιεχόμενο της ροκ μουσικής. Ο ριζοσπαστισμός αυτού του μουσικού ρεύματος, είχε στόχο τους αυταρχικούς μηχανισμούς  (γονείς, αστυνομία, πολιτικοί), οι οποίοι έφραζαν το δρόμο στη νεολαία για νέα είδη κατανάλωσης και διασκέδασης (μουσικά φεστιβάλ, ρούχα, ναρκωτικά, σεξ).

Τα ιστορικά όρια αυτής της περιόδου (μέσα 50’s - μέσα 70‘s) έγιναν εμφανή μόνο με την εμφάνιση μιας  πολύ διαφορετικής οικονομικής φάσης του καπιταλισμού στην οποία, η εφηβική απογοήτευση και δυσαρέσκεια δεν προκαλείται από καταπιεστικούς γονείς, αλλά από μία δυσεπίλυτη οικονομική κατάσταση που εκδηλώνεται στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Οικονομικές συνθήκες

Το πανκ εμφανίζεται στα μέσα των 70΄s στις μεγάλες μητροπόλεις του ανεπτυγμένου καπιταλισμού (Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια), όπου η εργατική τάξη αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.  Μετά από μια μακρά περίοδο μεταπολεμικής οικονομικής ανάπτυξης, έχουμε την πρώτη σοβαρή κρίση του καπιταλισμού μετά το περίφημο κραχ του 1929, που εκφράστηκε μέσω της λεγόμενης πετρελαϊκής κρίσης του 1973.

Αφορμή για το ξέσπασμα της πετρελαϊκής κρίσης τον Οκτώβριο του 1973, ήταν η διακήρυξη ενός εμπάργκο πετρελαίου από τα μέλη του Οργανισμού Αραβικών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών (OAPEC) κατά του Καναδά, της Ιαπωνίας, της Ολλανδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Μέχρι το τέλος του εμπάργκο τον Μάρτιο του 1974, η τιμή του πετρελαίου στις ΗΠΑ είχε αυξηθεί από 3 δολάρια το βαρέλι σε σχεδόν 12. Το «σοκ των τιμών του πετρελαίου» του 1973, μαζί με το κραχ του χρηματιστηρίου το 1973-1974, έχουν θεωρηθεί ως το πρώτο γεγονός μεταπολεμικά που είχε μόνιμη οικονομική επίδραση στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Στον αντίκτυπο των παραπάνω εμφανίζονται κυβερνήσεις που στη προσπάθειά τους να συγκρατήσουν τη πτώση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, εφαρμόζουν σκληρά μέτρα λιτότητας, με χαρακτηριστικότερες αυτές των Ρ. Ρήγκαν στις ΗΠΑ και Μ. Θάτσερ στην Αγγλία.

Αυτή η επίθεση στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, μετά από δεκαετίες «οικονομικής ομαλότητας» για τις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες και η ώθηση μεγάλων τμημάτων των νέων στην υπερεκμετάλλευση για την εργαζόμενη νεολαία ή ακόμα και στο κοινωνικό περιθώριο για τους άνεργους νέους, λειτούργησε σαν σοκ για τη νεολαία, που αποτελεί το «βαρόμετρο» της κοινωνικής συνείδησης.

Η γενική καταπίεση της νεολαίας – εργαζόμενης και μη – μπορεί να συνοψιστεί σε τρεις σημαντικές πτυχές. Πρώτον, αυξημένη οικονομική εκμετάλλευση: τις περισσότερες φορές η νεολαία με απαρχή τα μέσα του 1970 λαμβάνει πολύ χαμηλότερους μισθούς σε σχέση με τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, για ίση εργασία. Δεύτερον, το ασφυκτικό εκπαιδευτικό σύστημα: ενώ η εκπαίδευση έχει βοηθήσει να αυξηθεί το γενικό επίπεδο της γνώσης και του πολιτισμού, μέσω της ίδιας της οργάνωσης και του χαρακτήρα της, έχει την τάση να περιορίζει την πολιτιστική και πνευματική ανάπτυξη των νέων. Τρίτον, ο αντιφατικός χαρακτήρας της οικογένειας: η οικογένεια μπορεί να στηρίξει και να παρέχει υποστήριξη για τους νέους, αλλά είναι επίσης μια από τις πιο σημαντικές δομές προετοιμασίας των παιδιών και της νεολαίας για την αποδοχή των καθιερωμένων αξιών της καπιταλιστικής κοινωνίας. Αυτή η διαδικασία μπορεί συχνά να περιλαμβάνει και ανοιχτά οπισθοδρομικές αξίες, όπως ο ρατσισμός και ο σεξισμός, αλλά και αρνητικές πρακτικές, όπως ο αλκοολισμός και η κακοποίηση των παιδιών.

Η γέννηση του «πανκ»

Αυτή η απότομη καμπή στη φάση που περνά ο ανεπτυγμένος καπιταλισμός προκαλεί μια μαζική αντίδραση της νεολαίας σε ό,τι μέχρι τότε θεωρούταν «κανονικό» και κοινωνικά αποδεκτό. Η πίστη στο ίδιο το σύστημα και τους θεσμούς του, αλλά και σε όλα τα παράγωγά του (κουλτούρα, μουσική, lifestyle) κλονίζεται.

Η εξέγερση της νεολαίας ενάντια σε αυτές τις πτυχές της ύπαρξής της παίρνει διαφορετικές μορφές ανάλογα με το χαρακτήρα του προβλήματος  που αντιμετωπίζουν. Η μουσική έχει την τάση να γίνει ένα ισχυρό μέσο για αυτή την εξέγερση, διότι μπορεί να προσφέρει μια έκφραση για τις ανησυχίες της νεολαίας, στους στίχους αλλά και στον ήχο. Η γέννηση του «πανκ» σαν μουσικό και κοινωνικό κίνημα εμφανίζεται ως η σπασμωδική και ενστικτώδης αντίδραση της νεολαίας σε μια κοινωνία μου δεν μπορεί να της εξασφαλίσει παρόν και μέλλον.

Το «πανκ ροκ» πήρε το όνομά του από τον John Sinclair, ο οποίος επινόησε τη φράση για να περιγράψει την επιθετική μαχητικότητα και την πολιτική του αμερικανικού συγκροτήματος MC5, στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Αλλά για χρόνια δεν υπήρχε ευρύ μουσικό φαινόμενο να συνοδεύσει την ονομασία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι Ramones, με την ενεργητικότητα τους και τις πανκ παρωδίες τους για την αγάπη, τα ναρκωτικά και την ψυχική «υγεία», αποτέλεσαν τους βασικούς εκφραστές του πανκ, μέχρι που ακολουθήθηκαν από βρετανικές μπάντες, όπως οι Clash και οι Sex Pistols.

Τελικά ήταν η βρετανική πανκ εκείνη που ξεκίνησε να τραβάει πρώτη την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Οι εξωφρενικές γελοιότητες των Sex Pistols, με την κατάφωρη ασέβεια τους, και τη σφοδρή κριτική στη σεβάσμια βασίλισσα (“God save the Queen”) ήταν ένα χρυσωρυχείο για τα μέσα ενημέρωσης. Η δημοσιότητα του πανκ προκάλεσε στους νέους έξαψη του ενδιαφέροντος  για αυτό το νέο «πολιτικό» rock n’ roll.

Μουσικά, το πανκ ήταν μια απόπειρα να επιστρέψει το rock n’ roll στα βασικά. Υψηλής ενέργειας, γρήγορα, δυνατά και σκληρά, τα πανκ τραγούδια αποτελούν μια ευθεία κριτική στη μέχρι τότε ροκ μουσική των καθιερωμένων συγκροτημάτων με τα τεχνικά σόλο, τις μακρόσυρτες εισαγωγές, τις παραγωγές και τα φωνητικά που προσπαθούν να αγγίξουν την τελειότητα! Ήταν η σχεδόν ασυνείδητη, υλιστική απάντηση στον μέχρι τότε «ροκ ιδεαλισμό»  της τέχνης για την τέχνη!

Ιδεολογία και πανκ

Θα ήταν λάθος να προσδιορίσουμε το πανκ κίνημα ως προοδευτικό ή μη, με βάση αποκλειστικά το περιεχόμενο των στίχων, το αν αυτοί έχουν ξεκάθαρο ταξικό ή επαναστατικό περιεχόμενο. Με δεδομένη μέχρι τότε την ηγεμονία της καπιταλιστικής ιδεολογίας, η πολιτισμική αυτή εξέγερση είχε την τάση προς τον ατομικισμό και τον υποκειμενισμό. Στην ανάπτυξή του στα τέλη της δεκαετίας του ’70, το πανκ πήρε σε αρκετές περιπτώσεις μια πιο συνειδητή πολιτική έκφραση, σε έναν μικροαστικό αναρχισμό που απορρίπτει όλες τις αρχές και την οργάνωση, όπως στο Riot (Dead Kennedys) ή στο Anarchy in The UK (Sex Pistols). Κατ’ εξαίρεση στην πανκ μουσική εμφανίζονται και στίχοι με καθαρά ταξικό περιεχόμενο, με κορυφαίο παράδειγμα τους Άγγλους Clash, με στίχους όπως “…Murder is a CRIME! Unless it was done by a Policeman or the aristocrats…”

Παρ’ όλα αυτά, ο βαθμός στον οποίο διάφορες πολιτιστικές τάσεις είναι προοδευτικές, δεν μπορεί να κριθεί μόνο από την άποψη του περιεχομένου τους (πχ, πόσο επαναστατικοί είναι οι στίχοι ενός τραγουδιού), αλλά πρέπει επίσης να λαμβάνουμε υπόψη τη μορφή, όπως είναι δηλαδή ο βαθμός στον οποίο συνεπάγονται έμφαση στη ενεργό συμμετοχή του ατόμου και του ακροατηρίου με νέους τρόπους και σε διάφορα επίπεδα. Και αυτό ήταν βασικό χαρακτηριστικό του πανκ κινήματος. Το πανκ αποτέλεσε την έκφραση της μαζικής ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας εκείνης της περιόδου που την οδήγησε σε συλλογικές δραστηριότητες που το βασικό τους χαρακτηριστικό ήταν η απόρριψη της παλιάς κοινωνίας.

Punk is dead?

To κίνημα του πανκ από τα μέσα τις δεκαετίας του 1980, με τη σχετική ανάκαμψη του παγκόσμιου καπιταλισμού από τα μέσα άρχισε να αποδυναμώνεται και να σβήνει. Το μουσικό του αποτύπωμα εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και σήμερα στη διεθνή ροκ σκηνή, αλλάζοντας ουσιαστικά τον μετέπειτα ροκ ήχο. Όμως σήμερα οι συνθήκες που γέννησαν αυτό το θαυμάσιο κίνημα μουσικής (και όχι μόνο) έκφρασης επανεμφανίζονται στη βάση της ιστορικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Η αύξηση της εκμετάλλευσης και τα αδιέξοδα που βιώνει η νεολαία σήμερα, αναμφίβολα θα αποτελέσουν τη βάση για νέα πολιτιστικά κινήματα ανάλογα με αυτό του πανκ. Στόχος της πιο πρωτοπόρας νεολαίας πρέπει να είναι να τα αγκαλιάσει και να συμβάλει στο να μετατραπούν σε ένα ακόμα λιθαράκι για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού.

Ορέστης Δούλος